Voetafdruk

Voetafdruk is een begrip uit de milieukunde dat de hoeveelheid natuurlijke hulpbronnen en ecologische ruimte beschrijft die nodig is om een levensstijl te ondersteunen. In de praktijk wordt vaak gesproken van de ecologische voetafdruk: de hoeveelheid biocapaciteit (land en water) die vereist is om iemands consumptie en de daarmee samenhangende afval- en koolstofemissies op een duurzame manier te kunnen meten. De maat wordt doorgaans uitgedrukt in globale hectares (gha) per persoon of per product, en brengt categorieën in kaart zoals landbouw, veeteelt, bosbouw, visserij en infrastructuur.

Berekeningen combineren data over voedsel, kleding, energie, vervoer en woning. Ze vergelijken de schattingen van benodigde biocapaciteit met de beschikbare biocapaciteit van een gebied, waardoor een overschrijding een ecologisch tekort signaleert. Het doel is begrip en beleidsondersteuning voor duurzamere keuzes, maar de methode kent beperkingen: onzekerheden in data, aannames over technologie en efficiëntie, en problematiek rond rechtvaardige verdeling van bronnen en welvaart.

Naast de ecologische voetafdruk bestaan gerelateerde metingen zoals de koolstofvoetafdruk (CO2-uitstoot), de watervoetafdruk en de materiaalvoetafdruk. Deze instrumenten helpen bij het evalueren van milieu-impact en kunnen worden gebruikt om veranderingen in individueel en collectief gedrag te stimuleren.