Textielkleur

Textielkleur verwijst naar de visuele eigenschap van textiel die wordt beschreven door tint, verzadiging en helderheid. Het bepaalt niet alleen het uiterlijk, maar ook de stijl en de toepassing van een textielproduct. De kleur wordt beïnvloed door de vezelsoort, de soort kleurstof of pigment, het hechtingsmechanisme en de verfbatch.

Kleuren komen uit natuurlijke kleurstoffen of synthetische kleurstoffen. Natuurlijke kleurstoffen zijn afkomstig uit planten, dieren en mineralen en vereisen vaak mordants om de hechting aan vezels te verbeteren. Synthetische kleurstoffen bieden een groter palet en doorgaans betere kleurvastheid. Verf- en drukmethoden bepalen of de kleur in de vezel doordringt of op het oppervlak blijft.

Veel voorkomende klassen van kleurstoffen zijn: reactieve kleurstoffen (voor cellulose- en sommige synthetische vezels), directe kleurstoffen (voor cellulose), vatkleurstoffen (voor katoen en andere vezels die mordants vereisen), disperse kleurstoffen (voor synthetische vezels zoals polyester), zure kleurstoffen (voor wol en zijde), en basische kleurstoffen (voor sommige synthetische kunststoffen).

Kleurvastheid en kwaliteit: Kleurvastheid tegen wassen, licht, wrijven en schuren wordt getest; resultaten bepalen bruikbaarheid en onderhoud. Kleurmeting gebeurt vaak met het CIELAB-systeem; kleurenvergelijking gebeurt aan de hand van standaardkleurkaarten zoals Pantone en ISO-normen.

In de industrie is textielkleur nauw verbonden met duurzaamheid en regelgeving. Efficiënt kleurbeheer, water- en chemieverbruik, en afvalwaterbehandeling zijn belangrijke aandachtspunten in textielproductie en verwerking.