drukmethoden

Drukmethoden verwijzen naar technieken waarmee afbeeldingen en tekst op dragers zoals papier, karton of textiel worden overgebracht. Traditioneel worden ze onderverdeeld in reliefdruk (letterpress), intaglio (gravure), lithografie en zeefdruk. Moderne praktijken vallen ook onder digitaal drukwerk, dat rechtstreeks vanuit digitale bestanden werkt.

Offsetdruk is de meest gebruikte commerciële methode. Een beeld wordt op een metalen plaat gezet, vervolgens overgebracht op een rubberen doek en daarna op het papier gedrukt. De techniek is efficiënt bij grote oplagen, levert consistente kleurkwaliteit en dalende kosten per afdruk naarmate de oplage toeneemt.

Digitaal drukwerk omvat inkjet- en laserprinters die direct vanaf digitale bestanden afdrukken. Het voordeel is korte doorlooptijden en de mogelijkheid tot personalisatie en variabele data. Nadelen kunnen hogere kosten per stuk bij grote oplagen en soms beperkte kleurbeheerkwaliteit in vergelijking met offset.

Lithografie is een planografische drukmethode waarbij het beeldoppervlak en de niet-afbeeldende delen reageren op water en olie. Oorspronkelijk populair voor kunstreproductie en hoogwaardige afdrukken; in de industrie vormt lithografie een basis voor veel offsetproductie.

Gravure (intaglio) werkt met gravurekuilen in een cilinder die inkt vasthoudt in de fijne gifgroeven. Dit levert uitstekende detaillering en rijk kleurcontrast, vooral bij hoge oplagen en kwaliteitsdruk. De productie van gravure-cilinders is duur, maar geschikt voor magazines en vakgebieden met lange afname.

Zeefdruk (screen printing) laat inkt door een doek of gaas vlak langs een raster naar het substraat. Zeer veelzijdig: geschikt voor textiel, papier, kunststof en metalen oppervlakken; biedt volle kleurdekking en haalbaar in korte doorlooptijden voor kleine en middelgrote oplagen. Flexografie is een andere snelle verpakkingdruk die flexibele clichés gebruikt en veel wordt toegepast op karton en etiketten.