kleurkwaliteit

Kleurkwaliteit verwijst naar de mate waarin kleuren in een waarnemingssituatie of weergegeven medium overeenkomen met referentiekleuren, en naar de robuustheid van die kleuren onder verschillende omstandigheden. Belangrijke aspecten zijn nauwkeurigheid (hoe dicht kleuren bij referentiewaarden komen), verzadiging en helderheid, gamut (het bereik van kleurtonen dat kan worden weergegeven) en uniformiteit over een oppervlak.

In digitale beeldvorming en weergave speelt kleurbeheer een centrale rol. Uitgangspunten zijn kleurruimten zoals sRGB, Adobe RGB en DCI-P3; ICC-profielen koppelen apparaten aan een gemeenschappelijke referentie. Kalibratie en profilering met meetinstrumenten (spectrofotometer, calibratiepatches) verbeteren de consistentie. Bij evaluatie worden vaak numerieke maatstaven gebruikt zoals delta E voor kleurnauwkeurigheid; bij verlichting wordt de CRI of vergelijkbare indices gebruikt om kleurweergave van lichtbronnen te beoordelen.

Bij drukwerk en printing is de nauwkeurige reproductie afhankelijk van het gamut van de printmedia, inkten en ondergrond; soft-proofing en monitor-profielen helpen bij de afstemming. Metamerie—waarbij dezelfde kleur onder verschillende lichtsoorten anders kan lijken—is een belangrijke complicatie; daarom wordt rekening gehouden met de beoogde kijkomstandigheden en referentielicht (bijv. D65).

Kleurkwaliteit is zowel objectief meetbaar als subjectief perceptueel. Naast technische specificaties spelen kijktests en contextuele factoren zoals verlichting, achtergrond en materialiteit een rol. Geen enkele maatstaf kan alle aspecten volledig vatten; een combinatie van meetwaarde, referenties en evaluatie door gebruikers levert een robuuste beoordeling.