Storingsinvloeden

Storingsinvloeden zijn externe factoren die een systeem, proces of meting beïnvloeden en zodoende afwijken van de gewenste uitgangswaarde of gedrag. Ze komen voort uit de omgeving of uit de werking van het systeem zelf en variëren in tijd, waardoor ze lastig volledig te voorkomen zijn. Voorbeelden zijn veranderingen in temperatuur en vochtigheid, mechanische trillingen, druk- of spanningsvariaties, elektromagnetische storingen, licht- of stralingsinvloeden en luchtstromen.

In de regeltechniek en in procesengineering treden storingsinvloeden op als een storingsinvoer w(t) die het dynamische model van het systeem beïnvloedt. Storingen kunnen additief of multiplicatief zijn en kunnen de prestaties zoals nauwkeurigheid, precisie, stabiliteit en reactietijd aantasten. In meetkunde en experimentele wetenschappen vormen storingsinvloeden belangrijke bronnen van onzekerheid; daarom worden omgevingscontrole, kalibratie, compensatie en isolatie toegepast.

Beheersing en mitigatie omvatten ontwerpkeuzes zoals elektromagnetische afscherming, aarding en filtering, mechanische demping en isolatie, temperatuurregeling en vochtbeheersing, en statistische benaderingen zoals foutbudgettering en robuust ontwerp. Disturbances worden ook gemodelleerd als stochastische processen (bijv. ruis met verschillende spectra) of deterministische functies voor worst-case analyses. Het begrip storingsinvloeden ondersteunt het beoordelen van bronnen van afwijking en het verbeteren van betrouwbaarheid in engineering, natuurwetenschap en metrologie.