Spaarhypotheek

Spaarhypotheek is een hypotheekvorm die in Nederland populair was in de late 20e eeuw en die een combinatie biedt van lenen voor een woning en tegelijkertijd sparen. Bij een spaarhypotheek wordt meestal een deel van de lening afgelost via een apart spaarsysteem (spaarrekening of spaarverzekering) met een vooraf vastgezet rendement. Het idee is dat de opgebouwde spaargelden aan het eind van de looptijd voldoende zijn om de resterende hoofdlast af te lossen, zodat de woning weer volledig eigendom van de koper wordt.

Hoe het werkt: de geldnemer ontvangt meestal een lening met rente alsof het een aflossingsvrije of nauwelijks aflossende hypotheek is, terwijl tegelijk periodiek een bedrag in een spaarsysteem wordt gestopt. Het spaarsysteem groeit met een gegarandeerd rendement, vaak gekoppeld aan een prettige fiscale behandeling in de zin van de toenmalige regels. Aan het einde van de looptijd wordt het spaargeld gebruikt om de resterende lening af te lossen. Sommige varianten laten ook tussentijdse aflossing of omzetting naar andere hypotheekvormen toe.

Belasting en risico: de hypotheekrente is vaak aftrekbaar in Box 1, wat een belangrijk voordeel kon vormen. De spaarrendementen in het spaarvermogen genieten doorgaans fiscale gunstige behandeling zolang de overeenkomst loopt. Een belangrijk nadeel is het risico dat het gegarandeerde spaarrendement onvoldoende is om de lening volledig af te lossen, waardoor de houder alsnog bijbetalingen of een aanvullende rente moet regelen. Daarnaast is deze constructie complexer dan standaard aflossingshyotheken.

Huidige status: door wijzigingen in de fiscale regels en veranderende marktpraktijken is spaarhypotheek minder gangbaar geworden. Veel aanbieders hebben spaarvarianten beperkt of vervangen door eenvoudiger vormen van aflossing, zoals annuïteiten-, lineaire of combinaties met andere spaar- en beleggingsproducten.