Ontstekingsgebied

Ontstekingsgebied is een medisch begrip dat verwijst naar het gebied in het lichaam waar een ontstekingsreactie plaatsvindt. Ontsteking is een beschermende respons op weefselschade of infectie, die gericht is op schadelijke stimuli uit te verwijderen en weefselherstel te bevorderen. Het kan voorkomen in vrijwel elk orgaan of weefsel en kan acuut of chronisch zijn.

Tijdens acute ontsteking treden vasodilatatie en verhoogde vaatpermeabiliteit op, waardoor vloeistof, cellen en eiwitten in het weefsel terechtkomen. Dit veroorzaakt roodheid, warmte, zwelling en pijn. Neutrofiele granulocyten en macrofagen spelen een sleutelrol bij de afweer en opruiming van beschadigd weefsel en ziekteverwekkers.

Lokale tekenen van een ontstekingsgebied omvatten vaak rubor, calor, tumor en dolor; functieverlies komt soms voor. Systemische tekenen zoals koorts, malaise en een stijging van ontstekingsmarkers (bijvoorbeeld CRP of BSE) kunnen voorkomen bij bredere ontstekingsreacties.

Oorzaken van een ontstekingsgebied zijn divers en omvatten infectieuze factoren (bacteriën, virussen, schimmels) en niet-infectieuze factoren (trauma, chemicaliën, auto-immuunieit, allergische reacties, irritaties). In beeldvormende onderzoeken kan een ontstekingsgebied bijvoorbeeld edema, infiltraten of vochtophoping tonen, afhankelijk van de locatie en aard van de ontsteking.

Diagnostiek berust op anamnese, lichamelijk onderzoek en, indien nodig, aanvullende tests zoals bloedonderzoek en beeldvorming om de oorzaak en de omvang te bepalen. Behandeling richt zich op de onderliggende oorzaak en op het beperken van de ontstekingsreactie, met antibiotica bij infectie, en anti-inflammatoire of immunomodulerende middelen bij niet-infectieuze ontstekingen. De prognose varieert afhankelijk van oorzaak, locatie en reactie op behandeling.