Infraroodverwarming

Infraroodverwarming is een manier van verwarmen waarbij infrared straling (warmtestraling) objecten en mensen direct verwarmt in plaats van de omgevingslucht. De infrarodestraling heeft vaak een combinatie van nabij-, midden- en verre infrarood, en heaters zenden straling uit die door oppervlakken en huid wordt opgenomen en omgezet in warmte.

Deze vorm van verwarming kan worden toegepast met panelen, buizen of stralingskachels die in wanden, plafonds of als vrijstaande eenheden zijn ingebouwd. In woningen zijn IR-panelen veelvoorkomend; voor buitengebruik en badkamers bestaan varianten met IP-classificatie. De warmte wordt doorgaans snel gevoeld en is geschikt voor zoneverwarming, met weinig of geen luchtstroming.

Voordelen zijn onder meer een hoge waargenomen warmte bij relatief lage luchtverwarming, potentieel energiebesparingen in goed geïsoleerde ruimtes, stille werking en eenvoudige installatie bij enkele modellen. Het is geschikt voor badkamers, ruimtes met hoge plafonds of als aanvulling op een verwarmingssysteem, en voor terrassen buitenshuis.

Beperkingen zijn onder andere dat effectiviteit afhangt van zichtlijnen en ruimte-indeling; warmte is gericht en schaduwplekken blijven koeler. De systeemwaarde voor de luchttemperatuur is beperkt en er kunnen hittepunten ontstaan op blootgestelde oppervlakken. De investering kan hoog zijn en veiligheid vereist juist ophanging en temperatuurregeling; extreem hoge oppervlaktetemperaturen kunnen brandwonden veroorzaken.

Energiëfficiëntie en veiligheid: infraroodverwarming is efficiënt wanneer toegepast als aanvulling of in zones, vooral bij goede isolatie en slimme bediening. De meeste apparaten voldoen aan veiligheidsnormen; langdurige blootstelling aan zeer hoge temperaturen moet worden vermeden en kinderen moeten uit de buurt van hete panelen blijven.