woonzorginstellingen

Woonzorginstellingen zijn zorgvoorzieningen in Nederland die huisvesting combineren met continue zorg en ondersteuning voor mensen die niet meer zelfstandig kunnen wonen vanwege ouderdom, chronische ziekte of een beperking. Ze bieden zowel wonen als zorg, en zijn bedoeld voor bewoners die behoefte hebben aan toezicht, verzorging en soms intensieve medische zorg.

Binnen deze term bestaan verschillende typen, zoals verpleeghuizen (intensieve zorg voor bewoners met complexe zorgbehoefte), verzorgingshuizen (persoonlijke verzorging op een lagere intensiteit) en woonzorgcentra die wonen, zorg en welzijnsdiensten onder één dak aanbieden. De instellingen richten zich vaak op ouderen, maar kunnen ook voor andere doelgroepen beschikbaar zijn, zoals mensen met een lichamelijke beperking of cognitieve problemen.

Een dag in zo’n instelling omvat doorgaans 24-uurs zorg, hulp bij dagelijkse activiteiten, medicatiebeheer, maaltijdvoorziening, medische en paramedische begeleiding, revalidatie en activiteit- en dagbesteding. Teamleden kunnen verpleegkundigen, verzorgenden, fysiotherapeuten, ergotherapeuten en sociale werkers zijn, die samenwerken om een zo zelfstandig mogelijke leefstijl te ondersteunen.

Toegang tot woonzorginstellingen is meestal afhankelijk van een indicatieprocedure door het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) of via een zorgorganisaties en gemeenten. Bekostiging vindt plaats via de Wet langdurige zorg (Wlz) via zorgkantoren, met eigen bijdragen afhankelijk van inkomen en vermogen. Daarnaast kunnen huur- en verblijfskosten voor rekening van de bewoner komen.

Kwaliteit en toezicht: instellingen vallen onder toezicht van toezichthouders zoals de IGJ en de NZa en moeten voldoen aan nationale kwaliteitsnormen. Ook wordt binnen de sector gewerkt aan professionalisering en verbeteringen op het gebied van veiligheid, privacy en cliëntgerichtheid.