vertakkingsstructuren
Vertakkingsstructuren zijn netwerken of patronen waarin een hoofdverbinding zich geleidelijk vertakt in steeds kleinere takken. Ze vormen een veelvoorkomend organizatieprincipe in zowel natuurlijke als door mensen gemaakte systemen. Kenmerkend is een hiërarchische, vaak boomachtige topologie waarbij takken meerdere niveaus van vertakking doorlopen en daardoor efficiënt transport, verspreiding of signaaloverdracht mogelijk maken.
In de biologie komen vertakkingsstructuren uitgebreid voor. Voorbeelden zijn plantenwortels en stengels waarin xyleem en floëem
In chemie en materiaalwetenschap verwijst vertakking naar moleculaire en polymerische structuren met vertakkingen. Vertakte koolwaterstoffen en
In informatica en wiskunde beschrijven vertakkingsstructuren boom- en grafentheorie, dendrieten in neurale netwerken en de structuur
Toepassingen beperken zich niet tot de wetenschap: vertakkingsstructuren komen voor in infrastructuurontwerp (distributienetwerken en pijpleidingen), ecologie,