vergiften

Vergiften is de handeling of het proces waarbij een stof schade toebrengt aan een levend organisme, meestal door in te werken op cellulaire processen. In het Nederlands kan vergiften zowel de werkwoordsvorm (iemand vergiftigen) als de naam van de handeling aanduiden. Het woord wordt vaak in combinatie met de term vergiftiging, die verwijst naar de aandoening als gevolg van blootstelling aan een gift.

Soorten gifstoffen: vergiften kunnen chemisch van aard zijn, zoals pesticiden, medicijnen in overdosering, of zware metalen; biologisch, zoals gifstoffen geproduceerd door micro-organismen of organismen; of natuurlijk, afkomstig van planten, dieren of schimmels. De toxiciteit hangt af van de dosis, de duur van blootstelling en de wijze van toediening.

Toedieningsroutes: vergiftiging kan ontstaan door inname, inhalatie, huidcontact of injectie. De ernst varieert naargelang van de stof en de blootstelling.

Symptomen en gevolgen: symptomen variëren sterk; kunnen maag-darmklachten, duizeligheid, hoofdpijn, verwardheid of ademhalingsproblemen zijn. In ernstige gevallen kan vergiftiging leiden tot bewustzijnsverlies of orgaanschade.

Diagnose en behandeling: bij verdenking van vergiftiging is snelle medische evaluatie vereist. De behandeling richt zich op het beperken van verdere blootstelling, het ondersteunen van vitale functies en, waar mogelijk, het toedienen van specifieke antidoten. Professionele hulp en voorlichting via een giftinformatiecentrum kunnen worden geraadpleegd.

Preventie en regelgeving: veilig opslag en labeling van potentieel giftige stoffen, kindersloten op medicijnverpakkingen en naleving van veiligheidsvoorschriften verkleinen het risico op vergiftiging. Juridisch is opzettelijke vergiftiging een misdrijf.