verbondenheid

Verbondenheid is een Nederlands begrip dat het gevoel van met anderen verbonden zijn beschrijft. Het omvat behoren tot een groep, vertrouwen in anderen, en de perceptie van wederzijdse afhankelijkheid binnen sociale verbanden zoals familie, vrienden, werk en buurt.

Etymologie: het woord is afgeleid van verbinden met het achtervoegsel -heid, waarmee abstracte kwaliteiten worden aangeduid. Het concept komt veelvuldig voor in sociologie, psychologie en filosofie en kent verschillende invullingen afhankelijk van context.

Dimensies: emotionele binding, sociale inclusie, gedeelde normen en waarden, en praktische verwijzing naar samenwerking en wederzijdse steun. Verbondenheid kan plaatsvinden op individueel niveau (persoonlijke relaties) of op collectief niveau (gemeenschap, samenleving). De term sluit aan bij ideeën over samenhang, sociaal kapitaal en collectieve identiteiten.

Impact en meting: onderzoekers gebruiken onder meer gevoelens van erbij horen, sociale ondersteuning en betrokkenheid bij activiteiten om verbondenheid te meten. Een hoge verbondenheid is doorgaans geassocieerd met welbevinden, veerkracht en minder kwetsbaarheid voor eenzaamheid. Tegelijkertijd kan een gevoel van verbondenheid ook onder druk komen te staan door sociale veranderingen of digitalisering.

Context en toepassing: in beleid en organisaties wordt versterking van verbondenheid nagestreefd door buurtinitiatieven, onderwijs, familiezorg en werkcultuur. Het concept speelt een rol in ethiek van zorg, solidariteit en maatschappelijke cohesie, en heeft aandacht voor zowel fysieke als digitale ontmoetingen.

Zie ook: eenzaamheid, sociaal kapitaal, gemeenschap, saamhorigheid. Het begrip kan in verschillende talen en disciplines variëren in nuance en toepassing.