tweetaktmotoren

Tweetaktmotoren zijn verbrandingsmotoren waarbij de arbeidsslag elke krukasomwenteling plaatsvindt. Bij dit principe voltooien de verbranding en de uitlaat zich in twee bewegingen van de zuiger, waardoor de cilinder bij elke omwenteling een vermogen levert. Dit levert een hoge vermogensdichtheid en een compacte, eenvoudige constructie in vergelijking met viertaktmotoren.

De werking berust op porten en transferkanalen in de cilinder. Een mengsel van lucht en brandstof wordt via deze porten in de cilinder gebracht of via de crankcase naar de cilinder getransfereerd. Wanneer de zuiger omhoog gaat, wordt het mengsel samengedrukt en ontstoken; als de zuiger daarna neerdaalt, wordt het verbrande gas via de uitlaatpoort afgevoerd terwijl tegelijk nieuw mengsel via transferpoortjes de cilinder binnenkomt. Hierdoor vindt de cyclus in twee slagen per slag plaats en kan de motor sneller reageren dan een viertakt.

Voordelen zijn een hogere vermogensdichtheid en lagere fabricagekosten door de eenvoudige motorconstructie. Nadelen zijn minder efficiëntie, grotere olie- en uitlaatemissies en meestal een hoger brandstofverbruik. Smering gebeurt vaak door olie aan het brandstofmengsel toe te voegen of door olie-injectie, wat leidt tot meer rookontwikkeling en olieverbruik. Moderne ontwerpen proberen deze nadelen te beperken met betere scavenging en, bij sommige modellen, directe injectie.

Historisch gezien werd de praktische tweetaktmotor ontwikkeld in de late 19e eeuw, met belangrijke bijdragen van Dugald Clerk. Door de geschiedenis heeft de tweetaktmotor een belangrijke rol gespeeld in kleine motoren, boten, grasmaaiers en buitenboordmotoren. Tegenwoordig blijven bepaalde toepassingen bestaan waar gewicht en kosten zwaarder wegen dan emissies.