vermogensdichtheid

Vermogensdichtheid is een economische maat die aangeeft hoeveel rijkdom zich per oppervlakte-eenheid in een gebied bevindt. Meestal wordt vermogensdichtheid uitgedrukt als het totale nettovermogen van de huishoudens in het gebied, gedeeld door de oppervlakte van het gebied (uitgedrukt in euro per vierkante kilometer). Er bestaan varianten die ook het vermogen van alle inwoners of van alle economische actoren zoals bedrijven omvatten. Nettovermogen is het verschil tussen activa en schulden.

Berekening en schaal: de maat kan worden toegepast op verschillende geografische niveaus, zoals gemeenten, provincies of hele landen. Voorbeelden van activa zijn spaargeld, aandelen, obligaties, onroerend goed en pensioenrechten; schulden omvatten hypotheken, persoonlijke leningen en overige verplichtingen. Omdat vermogensdichtheid een ruimtelijke maat is, kan een gebied met weinig inwoners maar veel waardevol onroerend goed een hoge dichtheid hebben, terwijl een dunbevolkt gebied met weinig waardevol bezit juist laag scoort.

Toepassingen: vermogensdichtheid wordt gebruikt in ruimtelijke analyse en beleidsplanning om economische ongelijkheid tussen gebieden te beoordelen, te informeren bij investeringsbeleid, belastingen en woningmarktbeleid, en bij studies naar economische ontwikkeling en stedelijke concentraties.

Knelpunten: de maat is gevoelig voor definities van het gebied en de inclusie van actoren; data kunnen vertekend raken door privacybeperkingen of beperkte beschikbaarheid van cijfers; uitbijters (hoog vermogenden) kunnen de gemiddelde dichtheid sterk beïnvloeden; de maat vergt zorgvuldige interpretatie in combinatie met andere indicatoren.

Zie ook: vermogensongelijkheid; welvaart; inkomensdichtheid; economische dichtheid; ruimtelijke ongelijkheid.