verbrandingsmotoren

Verbrandingsmotoren zijn een klasse motoren die chemische energie uit brandstoffen omzet in mechanische arbeid door verbranding in een verbrandingskamer. De verbranding produceert hoge drukgassen die een zuiger aandrijven en zo arbeid leveren via de krukas. De belangrijkste toepassingen bevinden zich in voertuigen en machines.

Werkingsprincipe en bouw kenmerken kenmerken: Een verbrandingsmotor bestaat doorgaans uit cilinders met zuigers, krukas en kleppen of poorten. Afhankelijk van de constructie zijn 2-takt en 4-takt motoren gangbaar. Bij een 4-takt motor doorlopen de cycli inlaatslag, compressieslag, arbeidsslag en uitlaatslag. 2-takt motoren combineren soms in- en uitlaatfuncties, wat leidt tot hogere vermogensafgifte maar vaak hogere emissies.

Typen en verbrandingscycli: Otto-motoren gebruiken ontsteking door vonk (meestal bij benzine). Diesel-motoren werken met compressieontsteking en volgen het Diesel- ​​cycle. Moderne motoren kunnen ook lean-burn, directe injectie en variabele kleptiming toepassen. Brandstoffen variëren van benzine en diesel tot aardgas, LPG en waterstof.

Efficiëntie en milieu: De thermische efficiëntie ligt doorgaans in de orde van tientallen procenten (veelal 25–40% bij moderne ontwerpen). Emissies omvatten CO2, NOx en roetdeeltjes, wat een belangrijke drijfveer is achter regelgeving en de verschuiving richting schonere of elektrisch aangedreven aandrijvingen.

Historie en toepassingen: De ontwikkeling begon in de 19e eeuw met de Otto-cyclus en de dieselmotor van Rudolf Diesel. Verbrandingsmotoren blijven wijd toegepast in personenauto’s, vrachtwagens, motorfietsen, schepen en sommige luchtvaarttoepassingen, ook terwijl de transitie naar elektrische aandrijving toeneemt.