tweestroombenadering

Tweestroombenadering is een concept dat in Nederlandse literatuur wordt gebruikt om benaderingen te beschrijven waarin twee parallelle stroomlijnen of processen gelijktijdig worden ingezet om informatie te verwerken, taken uit te voeren of beslissingen te nemen. De term wordt in verschillende vakgebieden aangetroffen, waaronder cognitieve wetenschappen, informatiesystemen en organisatiekunde, en verwijst doorgaans naar een ontwerpprincipe waarbij snelheid en nauwkeurigheid, intuïtie en analyse, of real-time verwerking en langetermijnplanning in evenwicht worden gebracht.

In de kern gaat een tweestroombenadering uit van twee complementaire routes met verschillende kenmerken. Een stroom is typischerwijs snel, automatisch, contextafhankelijk en gericht op onmiddellijke reactie. De andere stroom is traag, bewust, systematisch en gericht op regels, bewijsmethodes en lange termijn reductie van onzekerheid. Gezamenlijk leveren de twee streams een robuustere aanpak op dan een enkelvoudige, eenzijdige methode. Ze kunnen worden geïmplementeerd als afzonderlijke modules, teams of data-pijplijnen die informatie naar een gedeelde beslisruimte sturen.

Toepassingen variëren per veld. In de cognitieve wetenschappen wordt verwezen naar twee-wegs theorieën zoals de visie, waar ventraal en dorsale routes verschillende functies vervullen. In informatiesystemen en data-analyse kan een real-time stream naast batchverwerking bestaan, terwijl in productontwikkeling spanning tussen exploratie en exploitatie wordt gemanaged. Voordelen zijn onder meer grotere veerkracht, flexibiliteit en betere risicobeoordeling; nadelen omvatten integratiekosten, mogelijke conflicten tussen streams en organisatorische barrières.

Zie ook: dual-process theory; two-stream hypothesis; data streaming; parallel verwerking.