textielbindingen

Textielbindingen zijn boekbindingen waarbij het kaftmateriaal hoofdzakelijk uit textiel bestaat, meestal linnen of katoen, soms zijde of synthetische weefsels. In tegenstelling tot lederen banden biedt textiel een andere uitstraling en textuur, variërend van strak glad tot geweven patronen. Ze komen vooral voor uit de 19e en 20e eeuw, maar oudere voorbeelden bestaan ook. De stof wordt meestal bevestigd over kartonnen of houten kaftdelen en kan worden versierd met stempels, drukken of randversiering.

Constructie en varianten

De belangrijkste onderdelen zijn kaftstof, kaftplaten en het rugvlak. Bij volledig stoffen binding is de hele kaft met stof bedekt; bij halfbinding ligt het ruggedeelte en vaak de hoeken ook onder stof, terwijl de zijkanten soms met andere materialen zijn bekleed. De stof kan geweven texturen vertonen, zoals linnenbinding, damast of twill, en kan worden versierd met reliëf, stempeldruk of embossing. Een stofband of extra versteviging langs de rug komt voor bij sommige modellen.

Historische context en gebruik

Textielbindingen waren populair in de massaproductie en bij bibliotheken in de 19e en 20e eeuw. Ze boden een betaalbare en relatief duurzame dekking en werden vaak gebruikt voor series, vakliteratuur en schoolboeken. De esthetiek varieerde van eenvoudige, uniforme bindingen tot rijker versierde exemplaren met patroonweefsels en gilding op de rug.

Onderhoud en conservering

Tekstielbindingen vereisen zorgvuldige opslag: donkere, koele omstandigheden met stabiele luchtvochtigheid en bescherming tegen direct zonlicht. Verkleuring en vezelverzwakking kunnen optreden door licht en vocht. Reiniging gebeurt voorzichtig met een zachte borstel; natte reiniging en agressieve chemische middelen worden afgeraden. Bij beschadigingen is professionele conservering aanbevolen.