termstructuur

Termstructuur verwijst naar de relatie tussen rentetarieven of obligatierendementen en verschillende looptijden voor eenzelfde kredietrisico. In de meeste gevallen gaat het om de termstructuur van de rentetarieven, ook wel de yield curve genoemd, die laat zien hoe de rendementen veranderen naarmate de tijd tot maturiteit toeneemt. De curve geeft daarmee een beeld van de kosten van geld lenen op korte versus lange termijn.

Vormen en interpretatie: de yield curve kan normaal (oplopend) zijn, vlak, of omgekeerd dalend ( inverted). Een normale curve duidt doorgaans op hogere rendementen voor langer vaststaande leningen door tijdwaarde en extra risico, een omgekeerde curve kan wijzen op verwachte dalende toekomstige rates of een potentiële recessie, en een vlakke curve geeft onzekerheid over de toekomstige rente aan.

Factoren en theorieën: de termstructuur wordt beïnvloed door verwachtingen over toekomstige rentes, premies voor het dragen van langer durende leningen, en liquiditeits- en risicopremies. Belangrijke theoretische verklaringen zijn onder andere de verwachtingen-theorie (lange rente als afspiegeling van verwachte korte rente), de liquiditeits-premietheorie (premie voor langer vasthouden van schuldpapier) en de preferred habitat-theorie (voorkeuren voor bepaalde looptijden naast gemengd verwachtingen).

Meting en modellering: analisten construeren de curve op basis van waargenomen rendementen van obligaties met verschillende looptijden, halen zero-coupon- of forward-rates eruit en passen soms modellen toe zoals Nelson-Siegel of Svensson voor een soepele weergave.

Toepassingen en beperkingen: de termstructuur wordt gebruikt bij prijsbepaling van obligaties, risicobeheer en het interpreteren van monetaire beleidsverwachtingen. Het kan volatiel zijn en wordt beïnvloed door beleid, liquiditeit en risicobehoeften; interpretatie vereist voorzichtigheid en context.