kredietrisico

Kredietrisico is het risico dat een tegenpartij niet voldoet aan betalingsverplichtingen of dat vorderingen in waarde dalen, waardoor de kredietgever of belegger een financieel verlies lijdt. Het ontstaat bij leningen, obligaties, handels- en derivatentransacties en bij uitstaande vorderingen. De gevolgen kunnen bestaan uit verlies van hoofdsom, rente en bijbehorende kosten.

Binnen het kredietrisico onderscheiden we verschillende vormen. Wanbetalingsrisico is het risico dat een tegenpartij niet betaalt. Daarnaast is er tegenpartijrisico bij derivaten en handelstransacties, en concentratierisico wanneer blootstelling geconcentreerd is bij een beperkt aantal tegenpartijen of sectoren. Settlement risk verwijst naar het risico dat transacties niet tijdig of correct worden afgerekend.

Meten en beheren gebeurt door kwantitatieve modellering en governance. Belangrijke parameters zijn probability of default (PD), loss given default (LGD) en exposure at default (EAD). Samen vormen zij de expected credit loss (ECL) onder IFRS 9, en ze spelen een centrale rol in kapitaalvereisten volgens Basel II/III. Kredietmodellen, kredietbeoordelingen en historische data worden gebruikt, vaak aangevuld met scenario- en stresstests voor robuustheid.

Beheersmaatregelen omvatten een duidelijk kredietbeleid en underwritingnormen, rating- en scoringprocessen, en zekerheden zoals onderpand en garanties. Risicobeperking gebeurt ook via diversificatie, netting, hedging en limietbeheer. Tijdig monitoren, herbeoordelen van kredietwaardigheid en duidelijke governance en rapportage aan management en toezichthouders zijn essentieel om kredietrisico onder controle te houden. Kredietrisico blijft bovendien gevoelig voor economische cyclusen en marktontwikkelingen.