servicelevensduur

Servicelevensduur is de periode waarin een product, installatie of systeem naar behoren functioneert en voldoet aan de gespecificeerde eisen onder de toepasselijke gebruiksomstandigheden. In onderhouds- en assetmanagement verwijst het naar de verwachte tijd waarin de eigenschappen en prestaties behouden blijven voordat significante veroudering, slijtage of falen optreedt. De servicelevensduur wordt bepaald door een combinatie van factoren, waaronder ontwerp en materialen, belasting en gebruiksintensiteit, onderhoudsbeleid, operationele omgeving, redundantie en eventuele upgrades.

Om de servicelevensduur te beoordelen worden historische gegevens, veldmetingen en laboratorium- of versneld reliabiliteitsonderzoek gebruikt. Technische methoden omvatten betrouwbaarheidanalyses zoals de Weibull-verdeling en maatwerkberekeningen voor MTTF (mean time to failure) en MTBF (mean time between failures). Accelerated life testing kan worden toegepast om voorspellingen te doen bij verhoogde stress. Economische factoren spelen eveneens een rol, aangezien de economische levensduur en total cost of ownership mede bepalen wanneer vervanging optimaal is.

Effectieve beheerstrategieën kunnen de feitelijke servicelevensduur verlengen. Preventief en condition-based onderhoud, tijdig upgraden of refurbishen, en goede kalibratie van prestatie-eisen dragen bij aan hogere beschikbaarheid en betrouwbaarheid. Tegelijkertijd vereisten regelgeving, veiligheid en milieuaspecten invloed op de uiteindelijke beslissing over vervanging of recycling aan het einde van de levensduur.

In praktische toepassingen onderscheidt men vaak tussen technische, operationele en economische levensduur. Het begrip is relevant voor onderhoudsplanning, garantieafspraken en langetermijninvesteringen in kapitaalgoederen.