sensorvlak

Sensorvlak is het oppervlak in een beeldvormingssysteem waarop de actieve sensor‑elementen zijn geplaatst. Het is het vlak waarop licht dat door een optisch systeem valt wordt omgezet in elektrische signalen door een sensorarray, zoals een siliciumbeeldsensor in camera's of een fotodiode‑matrix in wetenschappelijke detectors.

Bij digitale camera's is het sensorvlak doorgaans een enkele chip met een raster van pixels (CMOS of CCD). Voor kleur worden vaak een Bayer‑filter en microlensjes toegepast. In andere toepassingen, zoals machine-vision of spectroscopie, kan het sensorvlak bestaan uit meerdere detectorarrays of modules.

Het optische systeem projecteert de scène op het sensorvlak. De afstand tussen lens en sensorvlak bepaalt de focus en wordt doorgaans uitgedrukt als brandpuntsafstand; in hardware wordt soms gesproken van de flensafstand. Correct focussen zorgt ervoor dat het beeld op het sensorvlak scherp is.

Geometrisch gezien worden sensorvlakken gebruikt bij kalibratie van beeldvormingssystemen. Intrinsieke parameters beschrijven de relatie tussen pixellocaties en optische stralen op het sensorvlak; extrinsieke parameters beschrijven de positie en oriëntatie van het sensorvlak ten opzichte van de scène of een robot.

Varianten omvatten multisensorvlakken, zoals stereosystemen met twee sensorvlakken die een baselijn vormen, of diepte‑sensoren die dieptegegevens vastleggen op een gemeenschappelijk vlak. In 3D‑beeldvorming is het sensorvlak cruciaal voor de interpretatie van meetgegevens.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer pixeldichtheid, fill factor, spectrale gevoeligheid en dynamisch bereik. De kwaliteit van het sensorvlak beïnvloedt resolutie, ruis en geometrische nauwkeurigheid van het systeem, en vereist zorgvuldige ontwerp en kalibratie in fotografie, machine vision en wetenschappelijke instrumentatie.