schuimremmers

Schuimremmers, ook wel defoemers genoemd, zijn additieven die bedoeld zijn om schuimvorming te verminderen of te voorkomen in vloeistoffen. Schuim kan in industriële processen leiden tot hogere pomp- en meettechniekverliezen, langere mengtijden en verstoppingen. Daarom worden schuimremmers ingezet in diverse sectoren zoals chemische productie, voedings- en drankenindustrie, water- en afvalwaterbehandeling, papier- en pulpproductie, olie- en gasindustrie, en schoonmaak- of koelvloeistoffen.

Schuimremmers bestaan uit verschillende chemische families. Veelvoorkomende typen zijn siliconenolie- of dimethylpolysiloxaan-gebaseerde defoemers, vaak geleverd als emulsies of opgelost in oliën. Andere systemen bestaan uit natuurlijke of synthetische oliën, esters, of silica-gedesenteerde middelen. De keuze hangt af van het proces, de temperatuur, het soort vloeistof en de compatibiliteit met materialen en additieven.

Werkingsprincipe: schuimremmers migreren naar het oppervlak van de schuimlaag en verlagen lokaal de oppervlaktespanning. Hierdoor wordt de film instabiel, bubbelafbraak versneld en vindt coalescentie en drainage plaats, waardoor het schuim snel verdwijnt. Dosering gebeurt meestal op basis van proefnemingen en procesomstandigheden; veel systemen gebruiken continue inline toediening of periodieke doses. Belangrijke factoren zijn temperatuur, pH, oplosbaarheid en viscositeit van de vloeistof.

Veiligheid en milieu: schuimremmers hebben doorgaans een laag toxicititeitsprofiel, maar effecten hangen af van samenstelling en toepassing. Sommige fluorierte of persistentere defoemers staan onder strengere regelgeving vanwege milieubelasting. Regulatoire goedkeuringen voor voedselcontact, cosmetics of industriële toepassingen zijn van belang en variëren per regio. Beoordeling van milieu- en afvalstromen is aanbevolen bij grootschalig gebruik.