schadebedrag

Schadebedrag is de monetaire waarde van schade die iemand lijdt en die vergoed kan worden in het kader van civiel recht of verzekering. Het begrip verwijst naar de geldsom die wordt gevorderd of toegekend als compensatie voor geleden verlies.

In het civiele recht maakt schade meestal onderscheid tussen materiële schade (reparatie- of vervangingskosten, verlies van gebruik) en immateriële schade (smartengeld). De hoogte van het schadebedrag wordt bepaald door bewijs van het geleden verlies en de toepasselijke wet- en regelgeving. In sommige gevallen is immateriële schade toelaatbaar; in andere contexten geldt een beperking.

In een verzekeringscontext is het schadebedrag de som die de verzekeraar uitkeert na een claim. De hoogte wordt vastgesteld na schadebeoordeling, soms door een expert. Afwijkingen kunnen optreden door eigen risico, afschrijvingen en polislimieten en uitsluitingen. Daarbij kan sprake zijn van verschillende waarderingsmethoden, zoals dagwaarde (waarde op dit moment) of nieuwwaarde (nieuwe waarde), afhankelijk van de polis.

Bij de berekening wordt vaak rekening gehouden met bewijsstukken (facturen, foto’s), de leeftijd van het beschadigde goed en de vergoeding die volgens de polis is toegestaan. Voor roerend goed en auto’s kan dagwaarde of nieuwwaarde gelden, terwijl bij woning- en inboedelverzekeringen soms vervangingswaarde van toepassing is.

Over het uitgekeerde bedrag kan de verzekeraar rechten uitoefenen bij derden die aansprakelijk zijn (subrogatie). Verzekeringsvoorwaarden en wettelijke regels bepalen de uiteindelijke hoogte van het schadebedrag.