Home

reversibiliteitstest

Reversibiliteitstest is een instrument of procedure die wordt gebruikt om te beoordelen of een proces, toestand of handeling kan worden teruggedraaid. De term wordt in diverse vakgebieden gebruikt, waaronder de cognitieve psychologie, onderwijs en de medische diagnostiek. De exacte invulling verschilt per domein, maar het kernidee is het meten van de mogelijkheid of bereidheid om veranderingen ongedaan te maken.

In de cognitieve en onderwijskunde verwijst reversibiliteit naar het begrip dat bepaalde operaties of transformaties achteraf

In de geneeskunde wordt ook gesproken van een reversibiliteitstest, bijvoorbeeld bij luchtwegobstructie. Hierbij wordt een bronchodilater

Uitvoering en interpretatie: De toetsresultaten worden vergeleken met de baseline. Een significante verbetering wijst op reversibiliteit;

Kritische beschouwing: Er bestaan meerdere definities en protocollen, waardoor vergelijking tussen studies lastig kan zijn. De

kunnen
worden
teruggedraaid
zonder
verlies
van
de
uitgangstoestand.
Reversibiliteitstaken
testen
bijvoorbeeld
of
proefpersonen
wiskundige
of
ruimtelijke
bewerkingen
kunnen
terugzetten,
of
of
ze
invarianten
van
objecten
kunnen
behouden
bij
veranderingen
in
uiterlijk
of
volgorde.
Dergelijke
taken
maken
vaak
deel
uit
van
bredere
onderzoeken
naar
executieve
functies
en
cognitieve
ontwikkeling.
toegediend
en
worden
longfunctietesten
(zoals
FEV1)
herhaald.
Een
toename
van
de
longfunctie
met
een
vooraf
vastgestelde
drempel
wijst
op
reversibiliteit
van
de
obstructie.
weinig
of
geen
verandering
wijst
op
niet-reversibele
componenten
of
vaste
obstructie.
De
validiteit
hangt
af
van
testomstandigheden,
patiëntinspanning
en
leer-
of
practice-effecten.
term
wordt
in
verschillende
disciplines
gebruikt
en
de
toepassing
en
interpretatie
variëren.