programmeermodellen
Een programmeermodel is een abstractie die beschrijft hoe software wordt opgebouwd en uitgevoerd. Het definieert welke concepten programmeurs gebruiken om taken te beschrijven, hoe waarden worden gemeten en gewijzigd, en hoe de uitvoering plaatsvindt, inclusief geheugenbeheer, foutafhandeling en gelijktijdigheid. Programmeermodellen vormen de basis van taalontwerp, runtimes en verificatietechnieken en beïnvloeden zowel de programmeerervaring als de prestatie van software.
Belangrijke dimensies van programmeermodellen zijn onder meer de volgorde van instructies (imperatief versus declaratief), evaluatie- en
Veel voorkomende programmeermodellen zijn: imperatief/procedureel (C, Java), functioneel (Haskell, OCaml), logisch (Prolog), en objectgeoriënteerd (Java, C++),
Programmeermodellen dienen als basis voor taalontwerp en tooling, en helpen bij het begrijpen van redenering over
Historisch gezien zijn programmeermodellen geëvolueerd van eenvoudige imperatieve notaties naar meer expressieve paradigma’s, waaronder functioneel en