polyubiquitinatie
Polyubiquitinatie is een post-translationele modificatie waarbij een substraatproteïne wordt bedekt met een keten van ubiquitinemoleculen. In tegenstelling tot mono-ubiquitinatie, waarbij één ubiquitinemolecule is bevestigd, of multiubiquitinatie met meerdere eenheden op verschillende plaatsen, resulteert polyubiquitinatie vaak in een keten die het lot of de activiteit van het doelwit reguleert.
De polyubiquitinatie wordt uitgevoerd via een cascade van drie enzymen: E1-activator, E2-conjugator en E3-ligase. E1 activateert
Ubiquitine bevat zeven lysines (K48, K63, Met1, en anderen). Ketens kunnen via verschillende koppelingen worden opgebouwd,
Polyubiquitinatie regelt tal van cellulaire processen, waaronder proteolyse, signaaltransductie, DNA-reparatie, immuunresponsen en autofagie. Ketenen kunnen de
Storingen in polyubiquitinatiesystemen worden gekoppeld aan ziekten zoals kanker, neurodegeneratieve aandoeningen en immuunstoornissen. Onderzoeksmethoden omvatten massa-spectrometrie,