overlevingspercentages

Overlevingspercentages, vaak survival rates genoemd, geven het aandeel van een beginpopulatie aan dat na een bepaalde follow-upperiode nog in leven is. Ze worden veel gebruikt in geneeskunde, demografie en ecologie om de prognose van een populatie of de effectiviteit van een behandeling te beschrijven.

Berekening en methode: in eenvoudige gevallen kan het percentage worden berekend als (aantal levenden aan het eind / aantal aanvang) × 100. In medische studies wordt vaak met censurering gewerkt omdat niet alle personen de volledige follow-up behalen. Hiervoor worden statistische methoden toegepast zoals de Kaplan-Meier-estimator of leeftijdsgebonden levenstabellen, die rekening houden met tussentijdse uitval en variatie in follow-up.

Soorten: Absolute overlevingspercentages geven de daadwerkelijke overleving in de onderzochte groep weer. Relative overleving vergelijkt de waargenomen overleving met de verwachte overleving in een algemene populatie. Disease-specific survival meet alleen de overleving die toe te schrijven is aan de ziekte van belang, terwijl conditional survival de kans op verder overleven geeft op basis van reeds behaalde overleving.

Toepassingsgebieden: in de geneeskunde worden vaak 5-jaars of 10-jaars overlevingspercentages gerapporteerd, bijvoorbeeld bij kanker. In ecologie en demografie worden soortgelijke maatstaven gebruikt om populaties en levensduur te beoordelen.

Interpretatie en beperkingen: overlevingspercentages hangen af van de gekozen follow-upduur en de gebruikte methode. biases zoals lead-time bias en length-time bias kunnen de interpretatie beïnvloeden. Vergelijkingen tussen groepen of landen vereisen aanpassingen voor leeftijdsopbouw, diagnostische mogelijkheden en behandelmethoden. Daarnaast kan langere follow-up veranderende prognoses opleveren.

Voorbeeld: een studie start met 100 patiënten; na vijf jaar zijn er 60 nog in leven, waardoor de 5-jaars overlevingspercentage 60% bedraagt.