ontvangstapparatuur

Ontvangstapparatuur is een verzamelnaam voor apparatuur die signalen uit de ether of via bekabeling opvangt en verwerkt tot bruikbare uitvoer, zoals beeld, geluid of data. Het kan bestaan uit losse componenten of geïntegreerde onderdelen van een toestel.

Tot de veelvoorkomende typen behoren terrestrische ontvangstapparatuur (radio of televisie via aardse zenders), satellietontvangst (schotel, LNB en ontvanger/decoder) en kabelontvangst (coaxkabel met een set-topbox of geïntegreerde tuner). Draadloze ontvangst kan ook Wi‑Fi, Bluetooth of mobiele netwerken omvatten.

Belangrijke componenten zijn onder meer een antenne, een tuner/ontvanger, en demodulatie- of decodeerstappen. Voor satellietsystemen zijn een LNB en een schotel essentieel. In elk systeem komen verbindingskabels (coax), splitters en versterkers voor signaalbehoud.

Televisieontvangst maakt meestal gebruik van standaarden zoals DVB-T/T2, DVB-C of DVB-S/S2; veel moderne televisies en set-topboxen bevatten ingebouwde tuners en decoders voor deze systemen.

Radioontvangst omvat traditionele AM/FM en digitale varianten zoals DAB/DAB+. Digitale radio kan via terrestrische, kabel- of satellietnetwerken binnenkomen.

Bij installatie zijn correcte afstelling, kabelrouting en aarding belangrijk om storingen te voorkomen. Signaalsterkte en -kwaliteit, kabelverlies, en eventuele belemmeringen door gebouwen of bomen bepalen de uiteindelijke beeld- en geluidskwaliteit.

Regulering en normen: ontvangstapparatuur draagt meestal CE-markering en ondersteuning voor geldende Europese normen, wat compatibiliteit en veiligheid moet waarborgen.