netverbinding

Netverbinding is een verbinding tussen twee of meer netwerkapparaten waardoor data kan worden uitgewisseld over een netwerk. Een netverbinding kan zowel fysiek zijn, bijvoorbeeld via kabels of een draadloze link, als logisch, bijvoorbeeld door een sessie of een transportlaagprotocol die communicatie mogelijk maakt.

Er bestaan verschillende typen netverbindingen. Bekabelde verbindingen omvatten Ethernet (meestal via netwerkkabels en switches) en glasvezelverbindingen die hoge snelheden en lage vertraging bieden. Draadloze verbindingen omvatten Wi‑Fi, mobiele netwerken zoals 4G/5G, en Bluetooth in kortafstandsnetwerken. Netverbindingen kunnen punt-tot-punt zijn of deel uitmaken van een groter lokaal netwerk (LAN) of breed netwerk (WAN).

In de praktijk worden netverbindingen opgebouwd met behulp van protocollen en adressering uit de TCP/IP-stapel. Het Transmission Control Protocol (TCP) biedt betrouwbaarheid, terwijl User Datagram Protocol (UDP) snellere, maar minder betrouwbare verzending mogelijk maakt. Het Internet Protocol (IP) verzorgt het adresseren en routering. Andere belangrijke onderdelen zijn DHCP voor dynamische IP‑toewijzing, DNS voor naamomzetting en ARP voor koppeling van IP-adressen aan hardwareadressen. In netwerken worden vaak routers gebruikt om netwerken te verbinden, vaak met NAT, firewallfilters en eventueel VPN‑ondersteuning.

Beveiliging en prestaties zijn kernpunten. Encryptie (zoals TLS of IPsec VPN) beschermt gegevens tegen afluisteren, terwijl firewalls en toegangscontroles onbevoegde toegang voorkomen. Prestatie-indicatoren zijn bandbreedte, latency, jitter en packet loss.

Veelvoorkomende problemen betreffen kabel- of signaalstoringen, IP-conflicten, DNS‑resolutieproblemen of routerconfiguratie. Het begrip netverbinding is fundamenteel voor zowel lokale ICT-systemen als internettoegang.