manyworldsinterpretatie

ManyWorldsinterpretatie, ook wel Veelwereldinterpretatie genoemd, is een interpretatie van de kwantummechanica die uitgaat van een volledig, deterministisch universum waarin de golffunctie alle gebeurtenissen beschrijft en voortdurend evolueert volgens de Schrödinger-vergelijking. Er bestaat geen willekeurige collapse van de golffunctie bij meting; in plaats daarvan blijft de totale staat van het universum coherent en bestaan er meerdere takken waarin alle mogelijke uitkomsten werkelijkheid worden en elk verder evolueert.

Bij een meting ontstaan volgens deze interpretatie meerdere takken doordat de quantumtoestand verweven raakt met de omgeving. Door decoherentie verliezen deze takken snel interferentie met elkaar, waardoor ze onafhankelijk voortbestaan en waarnemers in elke tak één specifieke uitkomst ervaren. Deze scheiding is praktisch onmerkbaar voor buitenstaanders maar geeft aan waarom metingen deterministisch lijken binnen elke tak.

Kernpunten zijn onder meer dat de volledige golffunctie de realiteit beschrijft en dat probabiliteit wordt opgevat als de verdeling van bestaan over de verschillende takken. De Born-regel wordt in de interpretatie niet als postulaat aangenomen; sommige denkers (zoals Deutsch en Wallace) proberen deze regel af te leiden via besluitvorming en rationaliteitsbeginselen, terwijl anderen beweren dat Born niet volledig uit de theorie af te leiden is. Decoherentie speelt een centrale rol bij het ontstaan van afzonderlijke takken.

Historisch werd de interpretatie in 1957 door Hugh Everett III voorgesteld en later populair gemaakt door Bryce DeWitt. Sindsdien zijn er varianten en discussies blijven bestaan, met verbanden naar decoherentie, consistente histories en ideeën over mondiale realiteit. Kritiekpunten omvatten onder meer de ontologie van ontelbare werelden en de vraag hoe kans en ervaring precies te reconciliëren zijn met deze interpretatie.