limiettoestanden

Limiettoestanden is een begrip uit de bouwkunde en civiele techniek dat aangeeft bij welke toestand een constructie of onderdeel niet langer voldoet aan de gestelde eisen. Een limiettoestand markeert de grens tussen veilig functioneren en ontoereikend functioneren, met risico’s voor veiligheid, bruikbaarheid en duurzaamheid.

De belangrijkste typen zijn de draagvermogenlimiettoestand (ULS) en de gebruikslimiettoestand (SLS). De draagvermogenlimiettoestand verwijst naar het moment waarop de constructie haar sterkte of stabiliteit verliest onder belasting. De gebruikslimiettoestand heeft betrekking op functionele en esthetische eigenschappen tijdens gebruik, zoals maximale doorbuiging, scheurvorming, geluid en comfort, en op duurzaamheidseisen.

Ontwerp volgens limiettoestanden houdt in dat zowel ULS als SLS worden gecontroleerd. Men bepaalt relevante belastingen, voert berekeningen uit en verifieert of de constructie voldoende weerstand biedt en of de vervormingen en schade binnen aanvaardbare grenzen blijven gedurende de beoogde levensduur. Deze aanpak is vastgelegd in de Eurocode-normen (EN 1990 en opvolgende delen) en in nationale aanvullingen; zij maken gebruik van betrouwbaarheidsfactoren om onzekerheden in belastingen, sterkte en uitvoering te compenseren.

Toepassingen zijn onder meer bruggen en gebouwen. Bij extreme belastingen (zoals wind of aardbevingen) kunnen ULS-scenario’s optreden, terwijl dagelijkse gebruiksomstandigheden SLS-criteria bepalen, bijvoorbeeld wat betreft comfort en duurzaamheid. Limiettoestanden vormen zodoende het kernbegrip voor veilige, duurzame en bruikbare constructies.