duurzaamheidseisen

Duurzaamheidseisen zijn eisen en criteria die gericht zijn op het verbeteren van de milieu- en maatschappelijke prestaties van producten, processen, gebouwen of projecten. Ze verbinden milieutechnische doelstellingen met economische en sociale overwegingen, en beogen verspilling, uitstoot en het gebruik van hulpbronnen te verminderen. Het doel is een duurzamer en veerkrachtiger systeem dat ook toekomstige generaties respecteert.

Duurzaamheidseisen ontstaan uit wet- en regelgeving, normen en certificeringssystemen. Ze kunnen wettelijk verplicht zijn (bijvoorbeeld bouw- of productregels) of vrijwillig, via certificeringen zoals BREEAM, LEED en DGNB. Ook Europese ontwikkelingen zoals de EU-taxonomie, de Product Environmental Footprint (PEF) en Green Public Procurement spelen een rol.

Criteria die vaak voorkomen zijn energie-efficiëntie en broeikasgasemissies, watergebruik, afval en materiaalkeuze, circulariteit en producthergebruik, transport- en logistieke impact, biodiversiteit en gezonde werkomstandigheden. Sociale factoren zoals arbeidsomstandigheden en mensenrechten kunnen eveneens deel uitmaken.

Implementatie verloopt doorgaans via vroegtijdige planning, lifecycelthinking en evaluaties zoals levenscyclusanalyse (LCA) en levenscycluskosten (LCC). Certificering en toetsing door derden vergroten transparantie en vergelijkbaarheid.

Effecten van duurzaamheidseisen zijn onder meer betere risicobeheersing, lagere operationele kosten op lange termijn en betere toegang tot markten en aanbestedingen, terwijl investeringen en initiële kosten een rol spelen in besluitvorming.