leerstoornis

Een leerstoornis is een neurodevelopmentale aandoening die het leervermogen beïnvloedt. Het gaat gepaard met aanhoudende moeilijkheden bij het verwerven en toepassen van basisvaardigheden zoals lezen, schrijven of rekenen, ondanks normale intelligentie en voldoende onderwijsondersteuning. Leerstoornissen ontstaan vaak in de schoolperiode en kunnen in ernst en aard variëren.

Specifieke leerstoornissen (SLD) omvatten onder meer leesstoornissen (dyslexie), schrijfontwikkelingsstoornissen (dysorthografie) en rekenstoornissen (dyscalculie). Vaak spelen problemen met fonologisch bewustzijn, decoderen, spelling en het automatiseren van rekentrucjes een rol. Daarnaast kunnen aandacht- en taalproblemen voorkomen. Een leerstoornis kan voorkomen naast andere ontwikkelingsstoornissen zoals ADHD of taalstoornissen.

De diagnose wordt gesteld door professionals op basis van uitgebreid onderzoek, waaronder observaties, tests en informatie uit onderwijs en gezin. Een leerstoornis is niet het gevolg van ontoereikend onderwijs, lage intelligentie of sociaal-emotionele factoren alleen, maar kan wel beïnvloed worden door omgevingsfactoren en de geboden ondersteuning.

Behandeling en ondersteuning bestaan uit gestructureerde, expliciete en vaak multisensorische onderwijsstrategieën, gericht op de specifieke vaardigheidsgebieden. Veel kinderen profiteren van extra begeleiding, individuele onderwijsplannen en aanpassingen op school. Ondersteuning kan variëren van remedial teaching tot het gebruik van technologische hulpmiddelen en aangepaste toetsvormen.

De prognose varieert per type en ernst, maar tijdige en consistente ondersteuning verbetert doorgaans de vaardigheidsontwikkeling. Een positieve schoolervaring en betrokken ouderschap dragen bij aan betere maatschappelijke en persoonlijke uitkomsten.