verwerven

Verwerven is een defensief-lexicale Nederlandse werkwoord dat betekent verkrijgen, verwerven of winnen van iets—vaak door inspanning, tijd of een proces. Het kan verwijzen naar materiële zaken zoals bezit of rechten, maar ook naar immateriële zaken zoals kennis, vaardigheden of reputatie. In formele, juridische, economische of onderwijscontexten komt het vaak voor. Met een zelfstandig object kan men zeggen: een recht verwerven, een bezit verwerven, of zich iets verwerven (bij zichzelf verkrijgen). De afgeleide zelfstandig naamwoord is verwerving.

Conjugatie en vorming: tegenwoordige tijd: ik verwerf, jij verwerft, hij verwerft, wij verwerven, jullie verwerven, zij verwerven. Onvoltooid verleden tijd: ik verwierf, jij verwierf, hij verwierf, wij verwierfden, jullie verwierfden, zij verwierfden. Voltooide tijd (met hebben): ik heb verworven, jij hebt verworven, hij heeft verworven, wij hebben verworven, jullie hebben verworven, zij hebben verworven. Voorbeeld van voltooide tijd: zij heeft het recht verworven. Het voltooid deelwoord is verworven.

Etymologie en verwantschappen: verwerven is opgebouwd uit het voorvoegsel ver- en het werkwoord werven (winnen, bemachtigen). Het woord is verwant aan het Duitse erwerben en aan het Engelse acquire, beide met dezelfde betekenis van geleidelijk verkrijgen door inspanning.

Gebruikstelling: verwerven benadrukt doorgaans een geleidelijk, doelgericht proces en wordt vaker in zakelijke, juridische of academische taal gebruikt dan in informele taal. Verwerving is de handeling of het resultaat van het verwerven. Zich iets verwerven wordt vaak gebruikt voor vaardigheden, kennis of rechten.