korrelrichting
Korrelrichting is een term uit de materiaalwetenschap en geologie die de oriëntatie van de kristallijne assen binnen een korrel in een polykrystallijn materiaal beschrijft. Een korrel is een gebied met een uniforme kristallijne oriëntatie; de korrelrichting geeft aan hoe deze oriëntatie ten opzichte van de proefopstelling, de toegepaste belasting of het macroscopische vlak is gepositioneerd. In de praktijk wordt dit vaak vastgelegd met oriëntatieparameters zoals Miller-indices of Euler-hoeken, of via een inverse pole figure (IPF) figuur die aangeeft welke kristallografische richting overeenkomt met een waargenomen as.
Korrelrichting is nauw verwant aan textuur, de statistische verdeling van korrelrichtingen in een staal. Een sterke
Metingen van korrelrichting gebeuren doorgaans met electronen backscatter diffraction (EBSD) in een scanning electron microscope, of
Toepassingen van korrelrichting komen voor in zowel de materiaalkunde als de geologie. In materialenwetenschap wordt textuur