kleurgradaties

Kleurgradaties beschrijven opeenvolgende tinten of helderheden die geleidelijk van de ene kleur naar de andere lopen. Ze worden veel gebruikt om diepte, volume en een zachte overgang in kunst, grafisch ontwerp en digitale media te suggereren. Een gradient kan monochroom zijn, met verschillende tinten van dezelfde kleur, of chromatisch, met een overgang tussen twee of meer verschillende kleuren.

In digitale systemen worden gradaties vaak aangemaakt met lineaire of radiale verlopen. Lineaire gradients volgen een rechte lijn; radiale gradients stralen vanuit een centraal punt uit. Gradient stops bepalen waar de overgangen plaatsvinden en welke kleuren meegaan. In kleurmodellen worden gradaties vaak opgebouwd in RGB of in perceptueel gedragende ruimtes zoals Lab; perceptuele uniformiteit is relevant om vloeiende overgangen te behouden.

Fysiek versus digitaal: in schilderkunst en drukwerk ontstaan gradaties door mengen van verf of door halftoonprocessen; digitaal kunnen gradients worden gedefinieerd met CSS (bijv. linear-gradient), SVG of grafische software zoals Photoshop en Illustrator. Bij print omvat men vaak CMYK-profilering en color management om constante overgangen te garanderen.

Toepassingen en overwegingen: kleurgradaties geven vaak richting en diepte in composities en helpen visuele hiërarchie te creëren. Ze kunnen de leesbaarheid beïnvloeden; bij tekst op een gradient moet voldoende contrast bestaan. Voor web- en app-ontwerp is rekening houden met toegankelijkheidsnormen (contrast, kleurvarianten voor doven en kleurenblindheid). Gradient-ontwerp vereist ook testen op verschillende apparaten en schermen.