jordarten

Jordarten is een term uit de bodemkunde die verwijst naar de verschillende typen bodems die in een gebied voorkomen. Een jordart wordt bepaald door textuur (de verhouding zand, klei en slib), minerale samenstelling, hoeveelheid organische stof en het vochtregime, evenals de ontstaanswijze (genese). Ook factoren als klimaat, topografie en ouderdom spelen een rol.

Veelvoorkomende jordarten zijn zandgronden, kleigronden, leemgronden, veen- of organische gronden, kalkrijke gronden en loessgronden. Zandgronden bestaan vooral uit zand, hebben een hoge drainage en een lage water- en voedingsstoffenhoudend capaciteit; ze blijven vaak droog en kunnen landbouwproblemen geven zonder bemesting. Kleigronden hebben een hoog kleigehalte, draineren slecht bij nat weer maar kunnen bij goede structuur en bemesting vruchtbaar zijn. Leemgronden vormen een middenweg met een gunstige textuur en doorgaans goede vruchtbaarheid. Veen- of organische gronden ontstaan in natte omstandigheden en bevatten veel organische stof; ze zijn vaak zuur en hebben een beperkte minerale beschikbaarheid. Kalkrijke gronden bevatten veel calciumcarbonaat en hebben vaak een hogere pH, wat de beschikbaarheid van mineralen beïnvloedt. Loessgronden bestaan uit fijn sediment dat door de wind is afgezet en kennen vaak hoge vruchtbaarheid en goede structuur.

Toepassingen en belang: jordarten bepalen landbouw- en landbouwmanagement, waterbeheer en bouwtoepassingen. Ze helpen bij het kiezen van gewassen, bemesting en drainage en vormen de basis van bodemkaarten. Klassificatiesystemen zoals landbouwbodemtexturen en internationale schema’s (bijv. FAO/WRB, USDA Taxonomy) worden gebruikt bij kaartvorming en landbeheer.