interpretatiecanons
Interpretatiecanons zijn systematische regels en maximen die juristen en rechters gebruiken bij de interpretatie van teksten, met name wetten, verdragen en constitutions. Ze dienen om ambiguïteiten op te lossen, de bedoeling van de wetgever te achterhalen en bepalingen onderling te harmoniseren. Interpretation canons fungeren als zekering tegen ontoereikende of willekeurige uitlegging en bieden een kader voor consistentie in interpretatie.
Veelgebruikte interpretatiecanons zijn onder andere: lex specialis derogat legi generali (een specifieke bepaling gaat boven een
Toepassing en grenzen: interpretatiecanons dienen als hulpmiddelen en zijn geen onwrikbare regels. Ze kunnen met elkaar
In de Nederlandse rechtspraktijk spelen interpretatiecanons een belangrijke rol bij de uitleg van wet- en regelgeving