insinuatie

Insinuatie is een indirecte suggestie of implicatie die een conclusie of beschuldiging impliceert zonder deze expliciet uit te spreken. Het doel is vaak een oordeel of verdenking over iemand of iets via tussen de regels door over te brengen. Insinuaties zijn meestal beladen met een negatieve lading en richten zich op de reputatie, geloofwaardigheid of het vertrouwen van het onderwerp.

Het woord komt via het Franse insinuation en is afgeleid van het Latijnse insinuare, “naar binnen leiden”, wat het idee benadrukt van een gedachte in iemands hoofd leiden zonder openlijk aan te geven wat men denkt.

Kenmerken zijn indirecte formulering, gebruik van impliciete verwijzingen en afhankelijkheid van de interpretatie van de luisteraar. Een insinuatie levert doorgaans geen feitelijke bewijzen op maar probeert een negatieve indruk te geven door context, toon en associaties.

Effect en doel van insinuaties variëren. Ze kunnen kwaad doen, reputatie schaden of discussies aanwakkeren zonder directe aantijgingen. In communicatiestrategieën dienen insinuaties soms als retorisch middel om kritiek te leveren zonder verantwoording af te leggen.

Contexten waarin insinuaties voorkomen zijn onder meer politiek, media en dagelijkse interacties. Het verschil met een directe beschuldiging is dat een insinuatie impliciet blijft en afhangt van interpretatie, terwijl een beschuldiging meestal expliciet wordt geformuleerd en mogelijk met bewijs kan worden onderbouwd. Ook verschilt een insinuatie van een eenvoudige hint door de intentie en de intentie om via indirecte suggestie een negatieve conclusie op te dringen.