beschuldiging

Beschuldiging is een verklaring of bewering dat iemand een strafbaar feit heeft gepleegd. Een beschuldiging kan mondeling of schriftelijk worden gedaan en afkomstig zijn van een slachtoffer, een getuige, een melder, of een bevoegde autoriteit zoals de politie of het Openbaar Ministerie. In juridische zin verwijst het naar de formele aantijging tegen een persoon die als verdachte wordt aangemerkt.

In strafrechtelijke procedures kan een beschuldiging leiden tot een opeenvolging van stappen: aangifte of klacht, verdenking, onderzoek en uiteindelijk vervolging. De beschuldigde wordt meestal aangeduid als verdachte; pas bij een veroordeling door de rechter wordt schuld bewezen. Beschuldigingen kunnen ook in civiele of administratieve zin voorkomen, wat kan leiden tot sancties of aansprakelijkheid.

Rechten en bewijslast: de onschuldpresumptie geldt voor de verdachte. De bewijslast rust op de officier van justitie, en het bewijs moet de schuld van de verdachte buiten redelijke twijfel aantonen. Beschuldigingen kunnen reputatieschade veroorzaken en, wanneer ze onterecht blijken te zijn, juridische consequenties hebben zoals schadevergoeding of smaad in bepaalde rechtsstelsels.

Etymologie en verwante termen: beschuldiging komt van beschuldigen. Gerelateerde termen zijn onder meer verdachte en aanklacht. Het begrip verschilt van een veroordeling: een beschuldiging is een aantijging in afwachting van bewijs en rechterlijke beoordeling.