Latijnse

Latijnse is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat betrekking heeft op Latijn, de taal die door de Romeinen werd gesproken en geschreven. Latijnse zaken kunnen de Latijnse taal zelf omvatten, maar ook Latijnse literatuur, geschiedenis, grammatica en cultuur. Latijn is een klassieke Indo-Europese taal die uit het Proto-Italische is ontstaan in Latium en zich ontwikkeld heeft tot Klassiek Latijn in de periode van circa de 3e eeuw v.Chr. tot de 1e eeuw n.Chr., en Vulgaire Latijn als de gesproken tegenhanger die van daaruit de Romaanse talen voortbracht, zoals Italiaans, Frans, Spaans en Portugees.

Tijdens de Middeleeuwen en de Renaissance bleef Latijn een lingua franca van geleerdheid, wetenschap en kerk. Kerklatijn (Ecclesiastisch Latijn) is de traditionele vorm die in de katholieke liturgie en in veel literaire en theologische werken is gebruikt; naast deze standaardvorm bestond Medieval Latin met variaties per regio. In de moderne tijd ontstond Neo-Latine, ook wel Neo-Latin genoemd, een vernieuwde vorm die in de wetenschap, politiek en wereldse literatuur werd gebruikt. Het Latijns alfabet is de basis van vele westerse schriftsystemen en heeft veel leenwoorden in talen zoals het Nederlands.

Tegenwoordig wordt Latijn vooral onderwezen in onderwijsinstellingen, als middel voor etymologisch onderzoek en bij liturgisch gebruik in de Rooms-Katholieke Kerk. Het wordt niet meer als moedertaal gesproken, maar blijft een belangrijke bron van terminologie en cultureel erfgoed. Latijnse verwijzingen komen nog veelvuldig voor in juridische, wetenschappelijke en academische contexten.