IndoEuropese

De Indo-Europese talenfamilie is een wereldwijde groep talen die voornamelijk in Europa en delen van Azië worden gesproken. Ze omvat ruim 400 talen met meer dan drie miljard moedertaalsprekers, waaronder grote talen als Engels, Spaans, Hindi, Russisch, Portugees en Duits. De familie is gedefinieerd op basis van gemeenschappelijke overeenkomsten in woordenschat en grammatica en op basis van reconstructies van een gemeenschappelijke voorouder, het Proto-Indo-Europees.

Indeling: de talen van de Indo-Europese familie worden doorgaans onderverdeeld in verschillende takken, waaronder Anatolisch (onder meer Hittietaal; uitgestorven), Indo-Iraans (Indisch en Iraans zoals Hindi, Bengali, Perzisch, Pashto), Hellenic (Grieks), Italic (Latijn en de Romaanse talen zoals Spaans, Frans, Italiaans), Celtic (Keltisch), Germanic (Engels, Duits, Nederlands, Zweeds), Balto-Slavic (Baltisch zoals Litouws en Lets, en Slavic zoals Russisch en Pools), Albanisch, Armenian en Tocharisch (uitgestorven). Deze indeling kan variëren afhankelijk van de classificatie en nieuw wetenschappelijk onderzoek; sommige talen worden als eigen takken beschouwd, anderen als subgroepen.

Proto-Indo-Europees werd door linguïsten gereconstrueerd; de hypothese plaatst de oorsprong mogelijk in de Pontische-Kaspische regio, en de verspreiding wordt vaak verklaard met de Kurgan-hypothese, gericht op een migratieprocestijd in het derde millenium v.Chr.

In de moderne wereld is de familie bijzonder invloedrijk: talen uit deze groep domineren in veel continenten en vormen de officiële talen van tal van landen; ze spelen een centrale rol in literatuur, wetenschap, handel en media.