infectieoorzaken

Infectieoorzaken verwijzen naar de agentia en omstandigheden die leiden tot een infectie. Een infectie ontstaat wanneer een ziekteverwekkendeagent voet aan de grond krijgt in een gastheer die vatbaar is en via een route het lichaam binnendringt om zich te vermenigvuldigen. De belangrijkste groep ziekteverwekkers zijn bacteriën, virussen, schimmels, protozoa en helminthen (wormen). Prionen vormen een uitzondering omdat het afwijkende eiwitten zijn. Soms ontstaan infecties doordat de flora van de gastheer uit balans raakt of wanneer de afweer verzwakt is, waardoor endogene infecties mogelijk worden.

Infectieoorzaken worden vaak ingedeeld op basis van de transmissieroute en de omgeving. Direct contact met een geïnfecteerd persoon of contact via besmette voorwerpen kan een infectie overdragen. Indirect contact via oppervlakken en voorwerpen, druppelinfectie of aerosolen bij hoesten of niezen spelen eveneens een rol. Vectoren zoals muggen en teken kunnen ziekteverwekkers overbrengen, en een fecaal-oraal transmissieroute via besmet voedsel of water blijft een belangrijke factor. Seksuele overdracht is een andere route. De kans op infectie wordt beïnvloed door factoren zoals de infectieuze dosis, virulentie van de verwekker en de toestand van het afweersysteem van de gastheer (ouderdom, onderliggende aandoeningen, immuunstatus). Omgevingsfactoren zoals hygiëne, sanitaire voorzieningen, voedselveiligheid en waterkwaliteit spelen eveneens een rol.

Kennis over infectieoorzaken ondersteunt preventie en beleid, zoals handhygiëne, vaccinaties, veilige reiniging en voedselverwerking, en bestrijding van overdracht en resistentie. Bij verdenking op een infectie volgt gerichte detectie en behandeling, afgestemd op de verwekker en diens resistentiepatroon.