herseninfarct

Een herseninfarct is een ischemische beroerte waarbij hersenweefsel sterft door plotseling verlies van bloedtoevoer. Dit wordt meestal veroorzaakt door afsluiting van een cerebrale slagader door een bloedprop (trombus) of door een embool afkomstig uit het hart of een bloedvat elders.

De aandoening is een medisch spoedgeval. De symptomen ontstaan plotseling en kunnen bestaan uit halfzijdige verzwakte of verlamde ledematen, spraak- of taalproblemen, plotselinge gezichtsstoornissen, dubbelzien, wazig zien, duizeligheid, verminderde coördinatie of een afwijkende houding van een kant van het lichaam. Soms is er tevens cognitieve verwardheid of een plotselinge hoofdpijn.

Diagnose gebeurt snel in de eerste uren met een CT-scan of MRI van de hersenen om bloedingen uit te sluiten en ischemie aan te tonen; aanvullend beeldvorming zoals CT- of MR-angiografie kan de locatie van de occlusie in kaart brengen.

Behandeling in de acute fase kan bestaan uit intraveneuze trombolyse met alteplase (rt-PA) binnen ongeveer 4,5 uur na het ontstaan van de klachten bij geschikte patiënten. Voor bepaalde patiënten met grote vaatafsluiting is mechanische thrombectomie mogelijk tot uren na het begin van de klachten, afhankelijk van beeldvorming en locatie. Nadien volgt antiplatelettherapie of anticoagulatie waar nodig, en risicofactoren worden behandeld.

Rehabilitatie en vroege revalidatie zijn cruciaal voor herstel. De prognose varieert sterk naar gelang de omvang en locatie van het infarct en de snelheid van behandeling. Preventie richt zich op risicofactoren zoals hypertensie, diabetes, hoog cholesterol, roken en overgewicht.