functieverliesreductie

Functieverliesreductie is een term die in Nederlandse revalidatie- en zorgcontexten wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarbij geprobeerd wordt het functionele verlies als gevolg van ziekte, letsel of ouderdom te verminderen. Het begrip omvat zowel het herstellen van functies waar mogelijk als het compenseren van resterende beperkingen met behulp van aanpassingen, hulpmiddelen en trainingsprogramma’s. Doel is zoveel mogelijk onafhankelijkheid en participatie in het dagelijks leven, werk en sociale activiteiten te behouden of terug te krijgen.

Het proces omvat doorgaans een multidisciplinaire aanpak. Na een zorgvuldige beoordeling wordt een rehabilitatieplan opgesteld met concrete doelen. De interventies kunnen bestaan uit fysiotherapie om mobiliteit en kracht te verbeteren, ergotherapie om dagelijkse handelingsoefeningen en onafhankelijkheid te vergroten, en waar nodig logopedie, cognitieve training of pijn- en ziektebeheersing. Daarnaast spelen aanpassingen zoals orthesen, prothesen, hulpmiddelen en woning- of werkomgeving aanpassingen een belangrijke rol. Educatie, zelfmanagement en vroege terugkeer naar werk of maatschappijparticipatie worden vaak geïntegreerd.

Uitkomsten worden vaak gemeten aan de hand van verbeteringen in activiteiten van dagelijks leven, mobiliteit, communicatie en participatie, evenals terugkeer naar werk of sociale activiteiten. Het begrip functieverliesreductie kan variëren per zorginstelling en beleidssysteem, maar het kent een gemeenschappelijke focus op maximalisatie van zelfstandigheid en kwaliteit van leven ondanks beperkingen.

Beperkingen en discussies in de literatuur betreffen onder meer variatie in definities, meetmethoden en de beschikbaarheid van middelen en begeleiding om functionele verliezen effectief te verminderen.