entiteitrelatiemodel

Een entiteitrelatiemodel (ER-model) is een conceptueel model dat de belangrijkste datap elementen en de relaties daartussen vastlegt. Het doel is om een duidelijke, beknopte weergave te bieden die als basis dient voor databaseontwerp. Het ER-model richt zich op de structuur van gegevens en de aard van de verbindingen tussen objecten, zonder te dicht bij een specifieke implementatie te blijven. Het conceptueel model werd in 1976 geposeerd door Peter Chen.

De belangrijkste bouwstenen zijn entiteiten, attributen en relaties. Entiteiten vertegenwoordigen concrete of conceptuele objecten, zoals een klant of een cursus. Attributen beschrijven eigenschappen van entiteiten, bijvoorbeeld naam, adres, prijs. Een relatie geeft aan hoe twee of meer entiteiten met elkaar samenhangen. Relaties hebben kardinaliteit, zoals één-op-één, één-op-veel en veel-op-veel, en deelname kan verplicht of optioneel zijn. Een entiteit kan sleutelattributen hebben die een unieke identificatie mogelijk maken; zwakke entiteiten kunnen afhankelijk zijn van een identificerende relatie.

ER-diagrammen worden gebruikt in het ontwerpproces van databanken, van een conceptueel model tot een logisch schema. In de praktijk worden vereisten geïnventariseerd, entiteiten, attributen en relaties gedefinieerd, en het ER-model wordt vervolgens omgezet in een relationeel schema met tabellen en sleutelrelaties. Het model helpt bij normalisatie en het voorkomen van redundantie. Een veelgebruikt voorbeeld is een database met Student, Course en Enrolment (inschrijving).

Er bestaan verschillende notaties voor ER-diagrammen, waaronder Chen-notatie en Crow’s Foot; sommige concepten worden ook weergegeven in UML-klasdiagrammen. Hoewel krachtig voor ontwerpcommunicatie heeft het ER-model beperkingen, zoals beperkte expressiviteit bij complexe constraints en bedrijfsregels, waardoor aanvullende modellering soms nodig is.