emissieinformatie

Emissieinformatie is informatie over de uitstoot van verontreinigende stoffen en broeikasgassen door menselijke activiteiten en natuurlijke bronnen. Daarbij gaat het om hoeveelheden, locaties, tijdstippen en kenmerken van de emissies, die worden verzameld en thuiskomen in emissie-inventarissen, monitoringsnetwerken en registraties. Emissieinformatie kan gaan over lucht­verontreinigende stoffen zoals stikstofoxiden, zwaveldioxide en fijn stof, maar ook over kooldioxide, methaan en lachgas, oftewel alle relevante emissies voor klimaat- en milieubeleid.

De scope van emissie-informatie omvat meestal sectoren zoals energieproductie, industrie, transport, landbouw, afval en woningbouw. Per sector worden emissies gekwantificeerd en meestal op landkoersen of regio’s ingedeeld. Daarnaast kan de informatie ook gaan over specifieke locaties, processen of bronnen (bijvoorbeeld een chemische installatie of een wagenpark).

Hoe emissie-informatie tot stand komt, varieert. Het kan gebaseerd zijn op meetgegevens en monitoringnetwerken, maar vaak ook op berekeningen met activity data (hoeveel er verbruikt, geproduceerd of vervoerd is) en emissiefactoren (hoeveel emissies ontstaan per eenheid activiteit). Internationale en nationale regels sturen de methodologie, zoals richtlijnen van het IPCC en Europese of nationale rapportageverplichtingen. Kwaliteitszorg en onzekerheidsanalyses spelen een belangrijke rol, evenals transparantie en beschikbaarheid van data voor derden.

Toepassingen van emissie-informatie zijn onder meer beleidsvorming en handhaving op milieuregels, klimaat- en luchtkwaliteitsbeleid, risicobeoordeling en wetenschappelijk onderzoek. Bedrijven en organisaties gebruiken emissie-informatie voor verslaglegging, ESG-rapportage en kosten-batenanalyses van mitigatiemaatregelen. Openbaarheid van data ondersteunt vergelijkingen tussen regio’s en voortgangsmonitoring.