detergentie

Detergentie is de eigenschap van een reinigingsmiddel om vuil en vlekken te verwijderen uit oppervlakken zoals textiel en harde voorwerpen. Het begrip omvat zowel de chemische werking van oppervlakteactieve stoffen als de praktische prestaties bij wassen, reinigen en drogen. Detergenties bestaan doorgaans uit oppervlakteactieve stoffen (surfactants) en diverse hulpstoffen die samenwerken om vuil los te maken, beter te laten verspreiden en in suspensie te houden.

De werking berust op drie hoofdmechanismen: natmaken, emulgeren of solubileren en disperseren. Surfactants verlagen de oppervlaktespanning, waardoor stoffen en vezels beter nat worden en vuil loskomt. Bij voldoende concentratie vormen ze micellen die olieachtige resten omringen en in water oplosbaar maken. Mechanische actie, temperatuur en pH beïnvloeden de efficiëntie, terwijl hard water en mineralen de werking kunnen remmen.

Detergenties omvatten verschillende typen oppervlakteactieve stoffen: anionische, niet-ionische, cationische en amfotere (zwak geladen) tensiden. Aanvullende bouwstoffen verbeteren reiniging in hard water; enzymen helpen bij eiwit- en zetmeelbevuiling; blekende middelen verwijderen vlekken; en geur- of kleurstoffen en droogmiddelen worden soms toegevoegd. De effectiviteit wordt vaak uitgedrukt in standaardtesten die mengsels, vlekken en textieltype simuleren.

Toepassingen zijn overal: huishoudelijke was- en vaatwasmiddelen, industriële reiniging, textielproductie en schone-ruimte toepassingen. Milieuaspecten spelen een belangrijke rol in ontwerp en regelgeving, met aandacht voor afbreekbaarheid en waterkwaliteit. Sommige bouwstoffen zijn afbreekbaar of verboden in bepaalde regio’s; fosfaatvrijstelling of vervanging door zeolieten en andere bouwstoffen is gangbaar. Gebruikersinformatie helpt daarbij bij veilig en efficiënt gebruik.