combustionefficiëntie

Combustionefficiëntie is de verhouding tussen de bruikbare warmte die ontstaat door de verbranding van een brandstof en de chemische energie die in die brandstof aanwezig is. In technische context verwijst de term meestal naar het verbrandingsproces zelf en naar hoe effectief de chemische energie wordt omgezet in nuttige warmte. Soms maakt men onderscheid tussen verbrandingsefficiëntie en de totale systeemefficiëntie, waarbij de laatste ook verliezen meeneemt die optreden door rookgassen, warmteoverdracht naar de omgeving en overige verliezen.

Verbrandingsefficiëntie wordt beïnvloed door factoren zoals de kwaliteit en warmtewaarde van de brandstof, de menging van brandstof en oxidator, de verbrandingstemperatuur, de verblijftijd van de vlam en de luchtdoorlaat (overschot aan lucht). Onvolledige verbranding kan leiden tot emissies zoals koolmonoxide en onvolledig verbrandde koolwaterstoffen, terwijl te hoge temperaturen kunnen leiden tot NOx-emissies en extra brandstofverlies.

Metingen van combustionefficiëntie gebeuren vaak via analyses van de verbrandingsproducten, met zuurstof- en kooldioxideconcentraties, lambda-sensoren en calorimetrische benaderingen. In combinatie met berekeningen geeft dit een beeld van de warmte- en energetische prestaties van het systeem.

Praktisch gezien spelen zowel ontwerpkeuzes (pre­mixed branders, turbulente verbranding, warmte-terugwinning) als controle­strategieën (luchtregeling, terugvoer van rookgas) een rol bij het verbeteren van de verbrandingsefficiëntie. Goede efficiëntie draagt bij aan minder brandstofverbruik en lagere uitstoot voor verwarmingsketels, motoren en rekeneenheden.