NOxemissies

NOxemissies verwijzen naar de uitstoot van stikstofoxiden, met name stikstofoxide NO en stikstofdioxide NO2. NOx is een verzamelnaam voor deze gassen die in de atmosfeer chemische reacties kunnen aangaan. In de praktijk worden ook andere stikstofverbindingen soms meegerekend, maar NO en NO2 gelden als de belangrijkste componenten.

Ze ontstaan grotendeels bij verbranding bij hoge temperaturen. Belangrijke bronnen zijn wegverkeer (auto's, vrachtwagens, bussen), scheepvaart, luchtvaart, elektriciteits- en warmteopwekking en industriële processen zoals staalproductie en chemische productie. In stedelijke gebieden is NOx meestal sterk verbonden met verkeer.

NOx dragen bij aan de vorming van troposferische ozon en secundair fijn stof, wat leidt tot smog en verslechtering van de luchtkwaliteit. Ze spelen ook een rol bij verzuring en nitratien die ecosystemen kunnen belasten. Voor de volksgezondheid zijn NOx geassocieerd met irriterende effecten op de luchtwegen en verhoogd risico op ademhalingsproblemen en cardiovasculaire aandoeningen, vooral bij kwetsbare groepen.

Metingen en regulering: NOxemissies worden doorgaans uitgedrukt in massa per jaar (tonnen) of per afstandseenheid (g/km) afhankelijk van de toepassing. Regels op nationaal, Europees en internationaal niveau beperken NOx-uitstoot uit voertuigen, centrales en installaties. In de Europese Unie leiden emissienormen voor voertuigen (Euro-normen) en installatie-limieten tot technologische maatregelen zoals lean-burn motoren, uitlaatgasrecirculatie (EGR) en selectieve katalytische reductie (SCR). De trends laten zien dat NOxemissies in veel regio's zijn afgenomen door regelgeving en technologie, maar het probleem blijft vooral in drukke stedelijke gebieden bestaan.